De harde werkelijkheid van gedrag: “Stom wijf, geef die hond wat water”! hoorde ik iemand met een boze stem vanaf de straat schreeuwen. “Ben je wel normaal, met dit weer die hond in de auto!”
Hoe zou jij reageren in deze situatie? 👇🏼
Woensdag, tijdstip rond 11.30 uur, 28 graden, felblauwe hemel, stralende zon.
Op dat moment tilde ik mijn bijna 11 jaar oude grote hond van 42 kg voorzichtig uit de auto en droeg haar over het pad naar binnen.
Aangekomen in de hal schreeuwde hij erachter aan: “Ben je wel normaal, met dit weer die hond in de auto!”
Toen ik mijn hond had neergezet, liep ik terug naar buiten om te kijken wie deze waterval aan boze woorden of mij heen uitstortte.
“Wat is er aan de hand?”, vroeg ik heel netjes aan de gespierde stoere man in zijn witte bestelbus die midden op straat was gestopt.
Hij had op basis van de situatie die hij voor zijn ogen zag voltrekken zijn mening bepaald.
𝐃𝐢𝐭 𝐢𝐬 𝐰𝐚𝐭 𝐡𝐢𝐣 𝐳𝐞𝐢:
😠 ik had mijn hond te lang in de warme auto had laten zitten
😠 de hond was hierdoor oververhit geraakt
😠 daardoor niet meer in staat om zelf naar binnen te lopen
😠 en ik hem daarom naar binnen aan het dragen was.
Het is de harde werkelijkheid van ons gedrag wanneer het brein op basis van de context een mening vormt.
𝐖𝐚𝐭 𝐡𝐢𝐣 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐰𝐢𝐬𝐭 𝐢𝐬 𝐝𝐢𝐭…
🙄 Dat onze hond sinds 3 maanden aan één poot verlamd is geraakt
🙄 Daardoor nog niet zelfstandig kan lopen, zodat ik haar wel uit de auto moet tillen en dragen.
🙄 Dat ik speciaal vroeg in de ochtend een afspraak bij de osteopaat had gemaakt zodat het niet zo ontzettend warm voor haar zou zijn tijdens de reis in de auto.
🙄 Dat we zoveel liefde hebben dat we onze zomervakantie hebben gecanceld om voor haar te kunnen zorgen.
🙄 Dat we een groot zwembad in de tuin hebben aangelegd zodat we haar spieren en mobiliteit in het water kunnen verbeteren.
Toen ik hem dit vertelde veranderde de blik en toon direct van de ruwe bolster die blijkbaar toch een hele klein dierenhart had.
1000 x maal excuses volgden voor zijn te voorbarige conclusie en hij wenste me veel sterkte en beterschap voor de hond.
𝐃𝐞 𝐦𝐨𝐫𝐚𝐚𝐥 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐢𝐭 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐣𝐤𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐚𝐚𝐥:
Waar je ook bent, baseer je reactie nooit op een fragment wat je ziet of hoort. Stel eerst een vraag om in te schatten of jouw ‘oordeel’ wel klopt.
De hele simpele vraag die hij had kunnen stellen was:
“Gaat alles oké met de hond?” of “Kan ik je helpen?”
#chantalvandenberg #neuromarketing #gedrag